Bertus bestudeert de schilderijen en tekeningen van Van Gogh en bewondert zijn gedrevenheid. Hij gaat vlak na zijn studie aan de kunstopleiding Artibus een aantal keren naar Frankrijk. Onder anderen naar studiegenoot Nico Rypkema. Hij werkt er als een bezetene.

Hij schildert vooral landschappen maar ook stillevens en een enkel portret en hij heeft succes. Afgezien van de portretten figureren er geen mensen in zijn schilderijen. Utrecht levert een aantal stadsgezichten en ook de landelijke omgeving van de stad biedt voldoende inspiratie. Hij is lid van de Utrechtse kunstenaarsvereniging Kunstliefde en van het Amsterdamse St Lukas.

In zijn schilderijen is de verf soms zo minimaal opgebracht dat het canvas er door schijnt, dan weer ligt de verf er in dichte lagen op. Zo ontstaat een spontaan en met vaart geschilderd beeld. Donkere schilderijen verbeelden zijn stemming midden jaren zestig. Hij werkt zich uit een moeilijke periode. Het figuratieve beeld maakt plaats voor natuurlijke structuren.

Hij laat zich inspireren door boomschors, blad, licht op water of door schelpen. Als de "huid der dingen", omschrijft Jonkers de periode, die ook reliëfs omvat (zie de volgende pagina "Reliëfs"). Begin jaren zeventig maakt Jonkers een serie monoprints met natuurlijke motieven op papier.